საქართველო ჭადრაკის ქვეყანაა და ამას მთელი საჭადრკო სამყარო აღიარებს.

განსაკუთრებულ წარმატებას მიაღწიეს ჩვენმა მოჭადრაკე ქალებმა, რომლებიც ათწლეულობის განმავლობაში ლიდერთა შორის იყვნენ მსოფლიოში. მეცნიერთა ვარაუდით ქართველები ჭადრაკს VII-VIII საუკუნეებში უნდა გასცნობოდენ წერილობით წყაროებში ჭადრაკი პირველად იხსენიება XI საუკუნის ცნობილი საეკლესიო მოღვაწისა და მთარგმნელის გიორგი ათონელის (1009-1065)მიერ გადმოქართველებულ ბასილი დიდის „ექუსტა დღეთაიში“ თხზულებაში ვკითხულობთ „ რამეთუ უკეთუ განგიტევნე და დავჰხსნა შესაკრებელი ასე, რომელნიმე ჭადრაგთა მიმართ წარვიდნენ და რომელთამე ტაბლით მღერისა მიისწრაფონ“, რაც ნიშნავს: რომ გაგიშვათ და კრება დავშალო, ზოგი ჭადრაკის და ზოგიც ტაბლის (ე.ი.კამათლის) სათამაშოდ წავაო. როგორც ირკვევა, ბასილი დიდის თხზულებაში ჭადრაკი გიორგი ათონელს ჩაუმატებია. ეს ფაქტი უნდა მიგვანიშნებდეს, რომ იმდროინდელ ქართულ საზოგადოებაში ჭადრაკი საკმაოდ გავრცელებული თამაში ყოფილა.

ჭადრაკი იხსენიება აგრეთვე მოსე ხონელის (XII ს) „ამირანდარეჯნიანში“- ავტორი აღწერს ჭაბუკ ფალავანთა ასპარეზობის სურათს და ასახელებს სპორტის სხვადასხვა სახეობაში გამარჯვებულებს. მათ შორის „მოჭადრაკესა ყველასა ამირ-იამანელი სჯობდა“- 1945 წელს არმაზის არქეოლოგიური გათხრებისას ნაპოვნი ძვლის კამათელი შესაძლოა მიანისნებდეს, რომ ჩვენი წინაპრები იცნობდნენ ჩატურანგას (ჭადრაკის წინამორბედს), რადგან ასეთი კამათელი სწორედ ამ თამაშში გამოიყენებოდა. ჭადრაკის ქართული ტერმინები პირველად გვხვდება მეფე-პოეტის თეიმურაზ II-ის (1700-1762)ლექსში: „ ყუმარზე ზმა ლექსად თქმული მეფე თეიმურაზ მეორისაგან: განჯაფა, ჭადრაკსა და ნარდსა“- იტალიელი მისიონერის არქანჯელო ლამბერტის ცნობით (1654), სამეგრელოში „ ჭადრაკსა და ნარდს ქალები ეტანებიან, ვიდრე კაცები და ისე მარდად და ოსტატურად თამაშობენ, რომ საუცხოო სანახავია“ ქართველები ჭადრაკს მზითვად ატანდნენ. შემონახულია ვახტანგ VI-ის ასულის, თამარის მზითვის წიგნი (1712), სადაც ჭადრაკიც არის მოხსენიებული.

პირველი  ქართველი მოჭადრაკე, ვინც რუსეთსა და ევროპაში გაიცნეს, ანდრია დადიანი (1850-1910) იყო. XX საუკუნის 20-იანი წლებიდან ჭადრაკი საქართველოში სწრაფი ტემპით გავრცელდა. ტრადიციად დამკვიდრდა თბილისის (1926) და საქართველოს (1928) ჩემპიონატების გამართვა. 1930 წელს ვიქტორ გოგლიძემ დაამარცხა მოსკოველი ოსტატი ვლადიმერ ნენაროკოვი და ქართველ მოჭადრაკეთაგან პირველმა მოიპოვა სპორტის ოსტატის წოდება. საქართველო ჩაერთო სსრ კავშირის საჭადრაკო ცხოვრებაში. 1934 წელს თბილისში ჩატარდა ახალგაზრდა ოსტატთა ტურნირი, 1937 წელს კი - სსრკ ჩემპიონატი.

თბილისის ქალთა პირველი ჩემპიონატი 1927 წელს გაიმართა, მაგრამ ქალთა ჭადრაკის აყვავება საქართველოს პირველი ჩემპიონატის (1935) შემდეგ დაიწყო. ასპარეზზე ნონა გაფრინდაშვილის გამოჩენას (1956) დიდი აღმავლობა მოჰყვა. 1962 წელს ნონა ქალთა შორის მსოფლიოს მეხუთე ჩემპიონი გახდა. 70-იან წლებში გამოჩნდნენ იმედისმომცემი მოჭადრაკეები:

მაია ჩიბურდანიძე, ნანა იოსელიანი და ნინო გურიელი.

1978 წელს 17 წლის ჩიბურდანიძემ მსოფლიოს ჩემპიონის ტიტული ჩამოართვა გაფრინდაშვილს. ქართველი ქალები 30 წლის განმავლობაში ინარჩუნებდნენ მსოფლიოს ჩემპიონის წოდებას. იმ პერიოდში ჭადრაკის დედოფლის გვირგვინს ერთმანეთს ეცილებოდნენ ქართველი დიდოსტატები - მაია ჩიბურდანიძე, ნანა ალექსანდრია, ნანა იოსელიანი და მაში თბილისში მცხოვრები ელენა ახმილოვსკაია. 1963 წლიდან ქართველი მოჭადრაკეები წარმატებით გამოდიოდნენ მსოფლიოს ქალთა საჭადრაკო ოლიმპიადებში (სსრკ ნაკრების შემადგენლობაში). 1992 წლიდან საქართველოს ნაკრებმა, როგორც დამოუკიდებელი ქვეყნის გუნდმა, ოთხჯერ მოიპოვა ოლიმპიადის ოქროს მედლები.1941 წელს თბილისში, მოსწავლეთა სასახლეში გაიხსნა ჭადრაკის კაბინეტი. 1947-1966 წლებში მისი გამგე იყო ვახტანგ ქარსელაძე, ვისი აღზრდილებიც არიან ნონა გაფრინდაშვილი, ნანა ალექსანდრია, რომან ჯინჯიხაშვილი, იური ჩიქოვანი და სხვები. 1970 წელს ვიქტორ გოგლიძის მემორიალში გამარჯვების შემდეგ ბუხუტი გურგენიძე გახდა პირველი ქართველი დიდოსტატი ჭადრაკში. 1973 წელს თბილისში გაიხსნა ჭადრაკის სასახლე. ქართველ მოჭადრაკე კაცთა შორის ყველაზე მნიშვნელოვან წარმატებას მიაღწია ზურაბ აზმაიფარაშვილმა, რომელმაც 2003 წელს ევრპის ჩემპიონატის ტიტული მოიპოვა.

საქართველოს ჭადრაკის ფედერაციის (პრეზიდენტი ვაჟა შუბლაძე) ინიციატივით და ჭადრაკის საერთაშორისო ფედერაციის 68-ე კონგრესის 1997 წლის 8 სექტემბრის გადაწყვეტილებით, დაწესდა ნონა გაფრინდაშვილის სახელობის თასი. ეს ჯილდო გადაეცემა გუნდს, რომელიც ვაჟთა და ქალთა ოლიმპიადების ჯამში ყველაზე მეტ ქულას მოაგროვებს.